كنعان

من صبح که از خواب پا میشم دلم می خواهد کسی نباشد تا باهام حرف بزنه،میخوام از خونه که میرم بیرون کسی منتظر نباشه که برگردم
... دل کسی تنگ نشه واسم کسی منو نخواد... می خوام تنها باشم ،دوروز دیگه می بینم پیر شدم دستهام خالیه هیچ چیزی از خودم ندارم ...تازه آمدیم و نشد لااقل حسرت نمي خورم ... می گویم سعی خودم را کردم...
پ.ن1: فيلم كنعان در كنار فيلمهاي سينمايي هامون و بوتيك يك سه گانه را براي من بوجود آورده است كه اعتقاد دارم قهرمانهاي هر سه فيلم يك حرف را ميزنند از سوي ديگر اعتقاد دارم هر فيلم براي خود يك نقطه كانوني و مركزي و يا يك جمله اصلي دارد كه همه بار و معناي اصلي فيلم در درون آن جمع شده شده است
سكانس ديالوگ ترانه عليدوستي و محمد رضا فروتن در هنگام مسافرت نقطه كانوني فيلم كنعان است
پ.ن2: حال و روز اين روزهاي من بسيار شبيه اين پلان از فيلم كنعان است هرچند كه رفتارهاي شخصيت علي (بهرام رادان)در اين فيلم بسيار به رفتارهاي من نزديك است