سال گذشته در همین ایام در لابلای برگهای یکی از نسخه های مجله بخارا دوست و استاد گرامی علی دهباشی شعری را به یادگار گذاشته بود که امروز بعد از یک سال دوباره به آن شعر رسیدم...
پردر مقام تجربت دوستان مباش...صائب غریب و بی کس و بی یارمی شوی
صائب تبریزی
دلیلش بماند برای بعد سر فرصت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر