مي گويند حضرت امام حسین (ع) دوباردر کربلا و در هنگام شهادت دو تن از يارانش بسيار صبر کرد يک بار زماني بود که خون گلوي حضرت علي اصغر را به هوا مي پاشيد و يک بار نيز زماني که حبيب ابن مظاهرشهيد شد وحضرت امام حسین (ع) در هر دو بارجمله زیبایی مي فرمود: خدايا چون تو مي بيني صبر مي کنم ... و اين جمله از آن جملاتي است که من را ديوانه مي کند .....
واين سوال هزار و چند ساله من است که آب چگونه تاب آورد و بر لب ننشست ، من ديدم به چشم نداشته خود التماس آن لبها را ،و بازديدم به چشم نداشته خود ،اشکهاي پيدا و پنهان صاحب آن دست را ،و کاش نمي ديدم آن دست ها را که خالي شد از آب گوارا و دلربا،و حسرت بر دل آب و لب گذاشت...*
*نمایش نقل سرخ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر