آثارهنری را به سه دسته عمده تقسیم می‌کنم ،خوب، متوسط، ضعیف، در این میان کارهای به یاد آدم می‌ماند که دردسته اول و یا دسته سوم قرار دارند و کارهای متوسط هیچگاه در ذهن انسان باقی نمی ماند و دلیل آن هم بسیار روشن است زیرا که کارهای خوب به انسان شعف زیادی می دهد و اگر هم خیلی خوب باشد انرژی خوبی می دهد و اگر عالی باشد که یک معرفتی هم آدم کسب می کند و کارهای ضعیف هم اینگونه است که روی اعصاب آدم می‌رود و جان انسان را می‌گیرد تا به پایان برسد حالا اگر این اتفاق در تاتر بیفتد تاثیرش بسیار بیشتر از هنرهای دیگر است ...
در میان تاترهای که دیدم و بدلیل خوب بودن در ذهنم اثری از آنها مانده است چند نمایش انگشت شمار است ،"خواب در فنجان خالی کار کیومرث مرادی" ،"دفتر یادداشت" نوشته ژان کلود کریر و کارگردانی سهراب سلیمی و دو کاراز اریک امانول اشمیت به نامهای "موسیو ابراهیم و گلهای قرآن" و "خرده جنایتهای زن و شوهری" ؛نمايش «خرده جنايت‌هاي زن و شوهري» سال‌ها پيش به كارگرداني سهراب سليمي و بازيگري ميكائيل شهرستاني و افسانه ماهيان روي صحنه رفت و کار بسیار قوی و خوبی بود وتازه دیشب که نسخه تله تاتر آن از تلویزون پخش شد متوجه شدم که کار سلیمی چقدر قوی بوده است و چه بسیار تاتر می‌داند فهمیدم که براحتی می‌توان از یک متن عالی یک اثر نمایشی بد ساخت تا با روح و روان بیننده بازی کند و از هرچه تاتر و نمایش است زده شود و بدش بیاید...
در همین زمینه در وبلاگستان بخوانید :
خرده جنایتهای تله تئاترپدرام رضایی زاده
۳ نظر:
خوشحالم که مدت‌های مدیدی است که دیگر بازی تلویزیون را نمی‌خورم. فیلم‌های‌شان مثله شده، سریال‌های‌شان آبکی و حالا هم که تله‌تئاترهای‌شان. خیلی خوشحال‌تر که این تله‌تئاتر را ندیدم چون خاطره‌ی عزیزی با این اثر دارم و چه خوب که نگذاشتم سیمای جمهوری اسلامی ایران! خاطرات‌ام را هم به یغما ببرد.
بولتن دانشجویان و دانش‌آموختگان فلسفه ایران
Iranian Students of Philosophy
www.isphilosophy.com
سلام.
کار سهراب سلیمی رو ندیدم اما از این خوشم اومد و لذت بردم.
ارسال یک نظر