آیاوقتی از آزادی حرف می زنیم یعنی آزادی نداریم؟

این روزها اتفاقات جالبی می افتد برنامه هاومراسمی که می‌روم ،از نشستهای خبری و نقد و بررسی جشنواره ها ی مختلف تا اختتامیه جشنواره های هنری همه در یک اتفاق مشترک هستند.
اکثر مهمانان و سخنرانان پس از کلی خوش امد گویی ،از گفتگو و آزادی بیان و جامعه مدنی حرف می‌زنند. مثلا قطب الدین صادقی در جشن ادبیات نمایشی می گفت :"ما در یک جامعه آزاد زندگی می کنیم و باید با هم گفتگو کنیم ونه مجادله" ...
در نشست خبری جشن بزرگ سینمای ایران یکی از برگزار کنندگان گفت: ..."اجازه بدهید تا دریک جامعه مدنی و فضای ازاد فیلمهای باهم بصورت برابر رقابت کنند".
در جلسه نقد و بررسی صندلی خالی یکی از عوامل فیلم گفت: "اگر به جامعه باز و آزاد اعتقاد داریم پس اجازه بدهیم دیگران نیز سخن بگویند" و...

اینها فقط چند نمونه بود ولی یک نکته اهمیت دارد اگر ما در آزادی و جامعه مدنی زندگی می کنیم پس چرا به مقتضیات آن عمل نمی کینم و فقط حرف آن را می زنیم آیا این به آن معنا نیست که آزادی که از آن دم می زنیم را نداریم...