دیروز بعد از اینکه مطلب دوستم لیلا معظمی در مورد مرگ فرزند یکی از همکارانش را خواندم به وبلاگ دوست دیگرم نفیسه احمدی سر زدم نفیسه در یک مطلب کوتاه اشاره کرده بود به درگذشت دوستش سحررومی و لینک وبلاگ سحر رومی را نیز در وبلاگ خود قرار داده بود ...
ماجرا تازه از اینجا آغاز می شود وقتی وارد وبلاگ سحر رومی می شویدآخرین پست او شعری است درمورد زندگی؛ حالا اگر شما بدون اینکه بدانید نویسنده وبلاگ فوت کرده است مطلب را بخوانیدو بعد نظرات آن را دنبال کنید یک حس ویرانی به خواننده دست می دهد بعد از چند نظر که در مورد شعر است ؛ خبر درگذشت سحر در وبلاگ توسط دوستان او درج شده است , و در جای دگر نیر دوستی ادرس صفحه شخصی او را در یاهو360 قرار داده است ؛از اینجاست که حس ویرانی به آدم دست می دهد؛ ناگهان متلاشی می شوید و اگر سنگدل نباشید قطعا احساساتی خواهید شد و شاید هم قطره اشکی برای نویسنده بریزید و در آخر هم فاتحه ای بخوانید...
اما نکته ای که مرا مجذوب خود کرد بعد از رفاقت و معرفت دوستان سحر و خوانندگان وبلاگ اواین بود که امروزه وبلاگ هم مانند یک اثر از فرد باقی می ماند مانند کتاب؛ فیلم؛ دفترچه خاطرات و با مرگ نویسنده از بین نمی رود و نابود نمی شود ...
چند وقت پیش سایت یاهو اعلام کرد که مشترکان سرویسهای یاهو می توانند با واریز مبلغی مشترک برنامه و سیستمی شوند که حتی بعد از مرگشان نیز برای دوستان آنها به مناسبتهای مختلف ایمیل و پیام ارسال کند ای کاش این اتفاق در مورد وبلاگ نیز می افتاد.....
ای کاش خانواده و یا دوستان سحر از وبلاگ او نسخه پشتیبان تهیه و نگهداری کنند
۴ نظر:
الهی من برای دوست صمیمی و گلم بمیرم اخه چجوری بدون سحر گردالو زندگی کنم؟
ممنونم دوستم
پرواز سحر برای همه سخت بود و من مطالبی از سحر گلچین کردم و تو وبلاگم نوشتم...خدا رحمتش کند..
سلام دوست عزیز وبلاگ سحر به روز شد
ارسال یک نظر